Naukowcy pracują dniami i nocami nad szczepionką na koronawirusa - rozmowa z prof. Katarzyną Kędzierską

Dlaczego pani odkrycie jest tak ważne w walce z koronawirusem? Co dokładnie udało się odkryć pani zespołowi?

Odkrycie jest ważne ponieważ pokazuje, że zdrowy organizm może zwalczyć koronawirusa za pomocą systemu odpornościowego, podobnie jak inne infekcje np. grypę. Zidentyfikowaliśmy 4 typy komórek odpornościowych biorących udział w walce z infekcją. Teraz musimy zrozumieć, dlaczego niektórzy ludzie mają bardzo poważne objawy, które w niektórych przypadkach kończą się śmiercią.

Nie wiadomo na razie dlaczego reakcja na koronawirusa jest tak zróżnicowana?

To jest pytanie za sto punktów. Nad tym teraz pracujemy.

Proszę przybliżyć nam okoliczności odkrycia. Jakie mogą być jego skutki i dalszy przebieg badań?

Jest to bardzo ważny krok, aby zrozumieć jak nasz układ odpornościowy zwalcza wirusa, dlaczego dzieci mają łagodniejsze objawy i dlaczego starsi ludzie są bardziej podatni na zakażenia i powikłania. Nasze badania będą pomocne w testowaniu nowych szczepionek.

Kiedy realnie możemy spodziewać się szczepionki?

Wielu naukowców na całym świecie pracuje dniami i nocami nad szczepionką i lekami antywirusowymi. Niektóre ze szczepionek wchodzą w pierwsza fazę testów. Jesteśmy dużo bliżej niż byliśmy trzy miesiące temu.

Czy wirus mutuje?

Za wcześnie żeby na to pytanie odpowiedzieć. Na razie nie ma podstaw, aby sądzić, że wirus mutuje.

Jak kaliszanka, absolwentka I LO im. Adama Asnyka, znalazła się w Australii? Jak przebiegała pani kariera zawodowa?

Z Polski wyjechałam w 1991 roku z rodzicami i bratem Wiktorem, zaraz po maturze. W Melbourne ukończyłam studia, Bachelor of Science (Hons), z główną specjalizacją w immunologii na Monash University w Melbourne. Po studiach, zrobiłam doktorat w Burnet Institute należącym do Monash University, pracując nad odpornością do HIV u pacjentów z AIDS. Po skończeniu doktoratu, dostałam prestiżowe stypendium naukowe, aby pracować z laureatem Nagrody Nobla, profesorem Peterem Doherty na University of Melbourne.

Dołączyła pani do bardzo szacownego grona.

Peter dostał Nagrodę Nobla w 1996 roku, w tym samym roku co Wiesława Szymborska, moja ulubiona polska poetka. Podczas wielu lat pracy z Peterem, słyszałam wiele ciekawych i zabawnych historii o poetce. W 2008 roku, założyłam swoje własne laboratorium na University of Melbourne, specjalizujące się w badaniach odporności immunologicznej od zakażeń wirusowych, zwłaszcza wirusa grypy. Od 2017 roku, jestem profesorem immunologii w katedrze mikrobiologii i immunologii na University of Melbourne i w Doherty Institute of Infection and Immunity. Prowadzę badania naukowe razem z moja grupą 16 utalentowanych naukowców.

A pani rodzina?

Mój mąż Lukasz jest także z Kalisza, chodził za mną do tej samej klasy w Asnyku. Teraz pracuje w tym samym instytucie co ja, nad wirusowym zapaleniem mózgu. Mamy dwójkę dzieci - 13-letnią córkę Marcelle i 9-letniego syna Kristiana.

Czego można pani teraz życzyć?

Żebyśmy wszyscy szybko wrócili do normalnego życia jakie mieliśmy w 2019 roku. Trzymajmy się wszyscy zdrowo!

Dziękuję za rozmowę.