Tajemnicze dziury w ceglanych ścianach wielkopolskich kościołów pobudzają wyobraźnię [ZDJĘCIA]

Rozpalanie ognia tą techniką znane jest od środkowej epoki kamienia, czyli od ponad 9 tysięcy lat. Na czym polega? Wiertło z twardego drewna trzeba owinąć sznurkiem, rzemieniem lub cięciwą łuku. Poruszając łukiem, wiertło wprowadza się w ruch obrotowy. Jeden jego stożkowato zastrugany koniec opiera się o pionową, stabilną płaszczyznę, jaką był na przykład kościelny mur, i drąży w nim otwór. Drugi koniec pracuje w miękkiej deseczce. W wyniku tarcia powstaje efekt cieplny. Wtedy wystarczy tylko przyłożyć łatwopalny materiał, a ten natychmiast zajmie się płomieniem. W ten sposób rozniecano między innymi ogień wielkanocny, od którego odpalano świecę paschalną - symbol Chrystusa Zmartwychwstałego. Następnie w uroczystej procesji wnoszono ją do świątyni. Od paschału odpalano kolejne świece, które stopniowo rozświetlały cały kościół, symbolizując zwycięstwo jasności nad ciemnością. Sakralny ogień dobywano z kościelnej ściany także w przeddzień świąt Bożego Narodzenia i roznoszono po domach jako boży dar ciepła i światła. Przejdź dalej --->