Zbigniew Preisner: "Jedni od młodości kopią w piłkę, inni w fortepian". Kompozytor gościł w Kaliszu

- Samej kompozycji nie da się nauczyć. Trzeba ją mieć w sobie. Jeśli dałoby się nauczyć kompozycji, to wszyscy by komponowali. Ktoś nas naznaczył i dlatego jedni są pisarzami, inni malarzami, a jeszcze inni muzykami - mówił w Kaliszu Zbigniew Preisner. Światowej sławy kompozytor przyjechał tutaj na zaproszenie Adama Klocka, dyrygenta Filharmonii Kaliskiej. 30 marca miała miejsce światowa prapremiera najnowszych kompozycji Zbigniewa Preisnera - "9 tematów na orkiestrę". To właśnie kaliscy melomani mieli okazję usłyszeć je w wykonaniu miejscowej orkiestry symfonicznej.

"9 tematów na orkiestrę" to rodzaj muzycznego dziennika.
- Jedni piszą książki, inni wiersze, a ja, będąc w różnych miejscach, notuję tematy - mówi kompozytor, przyznając, że do skończenia projektu namówił go właśnie Adam Klocek. Sam "temat" to częsty motyw przewodni twórczości Preisnera. Artysta przyznał, że lubi melodie, a sama muzyka kojarzy mu się przede wszystkim z wyraźnymi tematami.

Współpraca Preisnera z kaliskimi filharmonikami trwa już kilka lat. Kaliską orkiestrę można usłyszeć na "Preisner's Voices", wydanym w 2010 roku autorskim krążku kompozytora.

Preisner stworzył kompozycje do ponad pięćdziesięciu filmów, współpracował m.in. z Agnieszką Holland i Krzysztofem Kieślowskim. Laureat wielu prestiżowych nagród (m.in. Cezara za muzykę do "Podwójnego życia Weroniki") przyznał, że nie skończył szkoły muzycznej. Jego zdaniem to nie wykształcenie, a poważne podejście do zawodu jest najważniejsze.

- Nie wierzę, że kogoś da się nauczyć komponowania. Bałbym się, mając 20 lat, idąc do szkoły muzycznej, że uczony nawet przez najlepszych profesorów będę pisał jak oni. Czym innym jest szkoła muzyczna, jeśli chodzi o dyrygowanie, instrumenty. Trzeba nabyć pewne nawyki, umieć grać. Jedni od młodości kopią w piłkę, inni w fortepian. Natomiast kompozycję ma się w sobie, albo nie - dodał.

Artysta z pasją i sympatią traktuje swoją pracę, chociaż wymaga kompromisów między wizją reżysera a ambicjami i gustem kompozytora.
- Lubię patrzeć, jak zmienia się obraz do muzyki. Jeżeli traktuje się to poważnie i ma się fajnych partnerów, a muzykę wykorzystuje jako element sztuki, to rezultaty mogą być wspaniałe - podkreślił, wskazując "Ojca chrzestnego" jako przykład dzieła, które widzowie pamiętają właśnie dzięki muzyce.

Zdaniem twórcy, profesja kompozytora muzyki filmowej jednak wymiera, a utwory nie dopełniają już kinowego obrazu w należytym sensie.
- "Podwójne życie Weroniki" jest o muzyce, a tam były tylko 32 minuty kompozycji. Dzisiaj to jest niemożliwe. Teraz pracuję z Rolandem Joffe i w trwającym sto minut filmie ma być sto minut muzyki - wyjaśnia. - Obecnie reżyserzy nie wierzą w to, co robią i przykrywają to muzyką. Stąd, kiedy dziewczyna płacze, to ta muzyka płacze, kiedy się kocha, to muzyka się kocha, a kiedy jest wesoła, to muzyka też jest wesoła. To jest tautologia - dodaje.

Wiadomości z Twojego miasta prosto na Twoją skrzynkę e-mail. Zapisz się do newslettera!
Prześlij nam swój artykuł lub swoje zdjęcia. Nie masz konta? Zarejestruj się!
Masz firmę? Dodaj ją za darmo do Katalogu Firm.
Organizujesz imprezę? Poinformuj nas!

Kalisz.naszemiasto.pl Dołącz do naszej społeczności na Facebooku!