Zmarł dr Stanisław Wałczyński, twórca kaliskiej szkoły szpitalnej i były dyrektor szpitala w Kaliszu

1 września 1963 roku dzięki zaangażowaniu dr Wałczyńskiego rozpoczęły się lekcje w szkole szpitalnej, stworzonej z myślą o dzieciach. W kolejnych latach dzięki jego staraniom i determinacji szkoła szpitalna otrzymała status samodzielnej placówki oświatowej. Przez następne lata szkoła szpitalna funkcjonowała nie tylko na oddziale ortopedycznym, ale również na innych oddziałach dziecięcych.

Od 2002 roku, po objęciu stanowiska dyrektora szkoły przez Marię Figlak, dr Stanisław Wałczyński był częstym gościem w szkole szpitalnej. Nawet po wyprowadzeniu się z Kalisza kilka razy do roku odwiedzał szkołę szpitalną, żywo interesując się jej działalnością i rozwojem. Dowodem zaangażowania i pasji jaką włożył w rozwój tej szkoły niech będą jego słowa skierowane w liście na ręce pani dyrektor Marii Figlak:

„Ta niecodzienna szkoła bez dzwonków stale rozwija się i doskonali. Cóż – okazało się, że zajęcia dydaktyczne w warunkach choroby i leczenia w szpitalu umilają dziecku pobyt poza domem. Ból i cierpienie związane z chorobą szybciej mija. Tu w naszej szkole dzieci czekają na lekcje i chętnie biorą czynny udział.[…]. Najsłabsi uczniowie uzupełniaj braki. Doświadczenia uzyskane na [przełomie lat] tej szkoły wskazują stały jej rozwój oraz to, że oprócz nauki szkoła ta daje wychowanie.[…].Na szczęście ostatnio znalazła się na stanowisku dyrektora mgr Maria Figlak, której na sercu leży dobro i rozwój tej placówki.[…]. Dziękuję wszystkim nauczycielom, całemu tak bardzo zgranemu gronu pedagogicznemu. Wspaniałym ludziom, którzy w codziennym tak wielkim zaangażowaniu nie tylko uczą, ale wychowują i dają poznać co dobro, a co zło[…]. Wielkie dzięki za naukę i za wychowanie. Szkoło trwaj!”.

- Niech powyższe słowa będą podsumowaniem jego pracy, troski i serca, które włożył w urzeczywistnienie swojej myśli o stworzeniu i rozwoju szkoły szpitalnej, która trwa do dziś. Żegnając ś.p. doktora Stanisława Wałczyńskiego składamy mu hołd i podziękowania – podkreśla Maria Figlak.

Stanisław Wałczyński urodził się 19 lipca 1925 r. w Krakowie. Jego ojciec Zygmunt byłe lekarzem chirurgiem i ginekologiem, a matka Zofia dziennikarką. W latach 30tych przeniósł się z rodziną do Środy Wlkp. gdzie jego ojciec został dyrektorem szpitala. We wrześniu 1939r. ojciec Stanisława jako lekarz dostał mobilizację do wojska i wraz z rodziną miał wyjechać do Białowieży, jednakże na prośbę kolegi, który miał zostać wysłany do Lwowa zamienił się z nim i rodzina Wałczyńskich pojechała do Lwowa. Ta zamiana okazała się być szczęśliwa dla ojca Stanisława, natomiast dla kolegi niestety nie, bo trafił prawdopodobnie do Katynia; Stanisław jako dorastający chłopak w czasie II wojny światowej wstąpił do AK walcząc o wolną Polskę w okolicach Limanowej. Po wojnie ukrywał się w Wałbrzychu, w 1947 r. został objęty amnestią. Powrócił z rodzicami i rodzeństwem do Środy Wlkp. W 1949r. na Zlocie Młodzieży we Wrocławiu poznał swoją żonę Krystynę z domu Bartkowiak, również mieszkankę Środy Wlkp. Udali się razem na studia medyczne do Poznania, w marcu 1951 r. wzięli ślub, a w listopadzie na świat przyszła ich córka Barbara (w 1956 r. syn Andrzej). W 1953 r. skończył studia medyczne w Akademii Medycznej w Poznaniu, a następnie pracował w Klinice prof. Wiktora Degii, na którego polecenie w 1959r. przeniósł się do Kalisza, by założyć tu ortopedię i rehabilitację. W ramach istniejącego oddziału chirurgicznego rozpoczął pierwsze operacje ortopedyczne, następnie został ordynatorem nowo powstałego Oddziału Ortopedycznego. Od 1964 do 1973 r. pełnił także funkcję dyrektora szpitala w Kaliszu. W 1963 r. otworzył szkołę przyszpitalną dla dzieci leczonych w szpitalu, która funkcjonuje do dziś jako Zespół Szkół nr 12. Organizował w latach 1960-1980 kolonie rehabilitacyjne dla dzieci z Kalisza i okolic. W 1965 r. zainicjował budowę nowego szpitala w Kaliszu. W 1993 r. przeszedł na emeryturę. Był długoletnim biegłym sądowym i orzecznikiem lekarskim, a także specjalistą wojewódzkim ds. ortopedii i traumatologii. W 2006 r. opuścił Kalisz i przeniósł się z żoną do Poznania, by mieszkać bliżej rodziny. Doczekał się troje wnucząt i troje prawnucząt.