Zmarł Wincenty E. Pawlaczyk, kaliski prawnik, harcerz, przewodnik PTTK, długoletni radny i były wiceprezydent Kalisza

Zmarł Wincenty E. Pawlaczyk, kaliski prawnik, długoletni radny, były wiceprezydent Kalisza

Wincenty Edmund Pawlaczyk urodził się 29 września 1939 r. w Piotrkowie Trybunalskim. Aż tu bowiem zawędrowała, uciekając przed Niemcami, jego matka Wanda Pawlaczyk z d. Kaczmarek. Ojciec – Wincenty, żołnierz września, przebywał już w niewoli niemieckiej.

Oboje pochodzili z rodzin kolejarskich zamieszkałych w Nowych Skalmierzycach. W 1942 r. rodzina Pawlaczyków przeniosła się do Kalisza i tu mieszka do dnia dzisiejszego. W latach 1947-1949 młody Wincenty należał do 2. Gromady Zuchów, prowadzonej przez księdza Wesołowskiego.

W latach 1949-1957 służył jako ministrant w kościele OO Franciszkanów. W szkole średniej zostaje prezesem koła ministrantów. W 1956 roku, na wieść o wypuszczeniu z więzienia ks. kardynała Stefana Wyszyńskiego, napisał list ze słowami radości i oddania, na który doczekał się odpowiedzi od Prymasa Tysiąclecia.

W 1957 r. po otrzymaniu matury w I L.O. im. A. Asnyka, rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Tam włączył się aktywnie w działania odrodzonego harcerstwa w Instruktorskiej Drużynie Akademickiej "Płomień".

Prawnik uczestniczący w życiu Kościoła i odrodzonego harcerstwa

Po skończeniu studiów Wincenty E. Pawlaczyk odbył w latach 1963-65 aplikację sędziowską. W roku 1966 rozpoczął wykonywanie zawodu radcy prawnego, podejmując obsługę prawną podmiotów gospodarczych. W 1976 r., złożył egzamin adwokacki i na dwa lata podjął się wykonywanie tego zawodu w Zespole Adwokackim nr 3 w Kaliszu, pełniąc w nim jednocześnie funkcję zastępcy kierownika.

Od chwili swojego powrotu po studiach do Kalisza, młody prawnik aktywnie włączył się tutaj w życie Kościoła katolickiego. Od 1963 r. asystował celebransom podczas corocznej centralnej procesji Bożego Ciała. Przez 40 lat nie opuścił żadnej z nich, świadcząc o swoim przywiązaniu do Krzyża i Ewangelii .Od 1962 r. należy do Towarzystwa Przyjaciół KUL, wspierając ten pierwszy w Polsce uniwersytet katolicki.

W latach 1962 – 1968 kontynuował działalność harcerską w duchu służby Bogu i Polsce. W 1964 r. publicznie protestował przeciwko określeniu twórców tradycyjnych wartości Prawa Harcerskiego mianem "kołtunerii katolickiej". W 1968 r. na obozie w Sierakowie wizytacja kaliskiej Komendy Hufca ZHP próbowała zwolnić go z funkcji komendanta za to, że młodzież uczestniczyła w niedzielę we mszy św.

Solidarne wystąpienie kadry i uczestników obozu w obronie komendanta, pokrzyżowało te zamierzenia. Jednak po powrocie z obozu, nie mogąc się pogodzić z ideologizacją ZHP na modłę sowieckich pionierów, przerywa harcerską działalność na 12 lat.

Aktywnie uczestniczy w pracach komitetu budowy kaliskiego kościoła pw. Miłosierdzia Bożego. Angażuje się też w życie własnej parafii, w imieniu której wita w 1972 r. polskich i zagranicznych dostojników kościelnych przybyłych na konsekrację kościoła pw. Opatrzności Bożej.

W PTTK i KIHAM

Od lat 60. Wincenty Pawlaczyk współpracuje społecznie z Telefonem Zaufania. W latach 70. włącza się aktywnie w działalność kaliskiego oddziału PTTK, którego w latach 1978-1981 jest prezesem. Po 1977 r. udziela porad prawnych działaczom Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela w Kaliszu. Pod koniec lat 70. tych jest jednym z prelegentów Tygodni Kultury Chrześcijańskiej w Kaliszu.

Po sierpniu 1980 roku Wincenty E. Pawlaczyk włącza się w próby przywrócenia harcerstwu jego przedwojennego charakteru. Aktywnie uczestniczy w ruchu Kręgów Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego / KIHAM /.
W 1981 r. zostaje wybrany przewodniczącym Stronnictwa Demokratycznego w województwie kaliskim. Jest w grupie nowych działaczy, podejmujących próbę przekształcenia stronnictwa w ugrupowanie chrześcijańsko-demokratyczne.
Ściśle współpracuje wówczas z władzami kaliskiej "Solidarności". Po ogłoszeniu stanu wojennego, kaliskie SD potępiło jego wprowadzenie, a dzięki poręczeniu Wincentego E. Pawlaczyka opuścił areszt znany działacz kaliskiej "Solidarności" p. Bogusław Śliwa.

W 1982 r. - po likwidacji KIHAM-u przez władze ZHP - zakłada w Kaliszu nowe drużyny harcerskie i zuchowe. Prowadzi je zgodnie z przedwojenną metodyką harcerską, w duchu służby Bogu i Polsce. Obozy, zimowiska, biwaki stają się oazą wolności w ciemną noc stanu wojennego.

Tutaj uczy miłości: Boga - poprzez modlitwę i wspólne w mundurach przeżywanie Eucharystii; i Polski - poprzez poznanie jej prawdziwej historii, umiłowanie krajobrazu, służbę ludziom w niej zamieszkałym. Tutaj każdy był wolny i mógł śpiewać o tym, że "harcerskie serca stopią syberyjskie śniegi" i, że "trzeba nam będzie pozrywać sznury wiszące nad nami".

Jeden z twórców Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej

W latach 1982-1989 uczestniczy w pracach nielegalnego Ruchu Harcerskiego, w 1986 r. zakłada w Kaliszu Duszpasterstwo Harcerek i Harcerzy, a w lutym 1989 r. jest jednym z inicjatorów założenia Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej, którego instruktorem był do śmierci.

W drugiej połowie lat 80. tych ponownie zostaje wybrany prezesem kaliskiego oddziału PTTK. Wielu działaczy i członków tej organizacji do dzisiaj wspomina kursy kierowników wycieczek szkolnych, rajdy i zloty organizowane przez Wincentego E. Pawlaczyka. W uznaniu zasług dla Towarzystwa został odznaczony Złotą Honorową Odznaką PTTK

W kaliskim samorządzie i ROP

W 1995 r. tworzy Wojewódzki Komitet Wyborczy Jana Olszewskiego, a następnie organizuje w województwie kaliskim Ruch Odbudowy Polski. Od grudnia 1995 r. przewodniczy Ogniwu Miejskiemu ROP w Kaliszu. 29 kwietnia 1996 r. zostaje wybrany, prawie jednomyślnie, przewodniczącym Zarządu Okręgowego ROP w Kaliszu, i funkcję tą sprawuje do likwidacji Okręgu w roku 1999.

W grudniu tego roku prowadzi obrady Zjazdu Założycielskiego Wielkopolskiego Okręgu ROP w Poznaniu. Zostaje Przewodniczącym Rady Okręgowej ROP w Poznaniu. Doprowadził w kwietniu 2001 r. do otwarcia Filii Biura Poselskiego ROP Jana Olszewskiego w Kaliszu. 13 października 2001 r. przewodniczył obradom III Kongresu ROP. W wyniku kongresu wszedł w skład Zarządu Głównego ROP, obejmując w nim funkcję wiceprzewodniczącego.

W 1990 roku zostaje radnym Rady Miejskiej w Kaliszu. Wybrany ponownie radnym w 1994 r., uzyskuje najwięcej głosów spośród wszystkich kandydatów. W Radzie Miejskiej Kalisza kieruje wówczas pracami Klubu Radnych Kaliskiego Porozumienia Wyborczego, skupiającego partie prawicowe i stowarzyszenia katolickie, a nadto przewodniczy, utworzonej z inicjatywy Klubu - Komisji ds. Rodziny.

W 1998 r. wybrany zostaje radnym po raz trzeci i staje na czele opozycyjnego Klubu Radnych Porozumienia Prawicy Chrześcijańskiej, skupiającego radnych AW"S" i ROP. Jesienią 2001 r. inicjuje powstanie Kaliskiego Porozumienia Samorządowego "Przymierze". KPS "Przymierze" któremu przewodniczy, jest inicjatywą obywatelską stawiającą sobie za cel odsunięcie od władzy w wyborach samorządowych rządzącego Kaliszem SLD.

W wyborach samorządowych 2002 r. kandyduje z ramienia „Przymierza” na stanowisko prezydenta Miasta Kalisza i radnego Rady Miejskiej. W wyborach do Rady uzyskuje 501 głosów, co daje mu drugie miejsce wśród wszystkich kandydatów i mandat radnego. 20 listopada 2002 r. nowy Prezydent Miasta Kalisza p. Janusz Pęcherz powołuje Wincentego E. Pawlaczyka na stanowisko Wiceprezydenta Miasta.

Jednocześnie nadal aktywnie uczestniczy w życiu Kościoła. Od 1991 roku współpracuje z kaliską placówką "Caritas", przy której od 1992 r. prowadzi społecznie poradnię prawno-rodzinną. Od 1993 r. wykłada przez 3 lata bezinteresownie zagadnienia prawne w kaliskim Seminarium Duchownym.

W 1996 r. współorganizuje parafialny oddział Akcji Katolickiej w Parafii Opatrzności Bożej. Udziela się w diecezjalnym Duszpasterstwie Prawników. W uznaniu zasług dla kaliskiego Kościoła, przyjął Komunię Św. z rąk Ojca Św. Jana Pawła II, podczas Mszy Św. w Kaliszu, w dniu 4 czerwca 1997 r.