"Władysław Hasior. Obserwator (nie)codzienności". Wystawa w Wieży Ciśnień w Kaliszu

Jak zaznaczył szef Wieży Ciśnień Piotr Bigora, ten wspaniały wieczór nie mógłby się odbyć gdyby nie współpraca z dyrektorem Miejskiego Ośrodka Sztuki w Gorzowie Wielkopolskim Gustawem Nawrockim oraz kompleksowa organizacja wystawy przez kuratorkę Justynę Janczak.

Na ekspozycji w Kaliszu zaprezentowano kilkanaście asamblaży (lub jak powiedziałby sam artysta – montaży obrazopodobnych) z różnych kręgów tematycznych, w których poruszał się twórca.

- Zależało nam na tym, ale pokazać te różne obszary, w których poruszał się artysta, tę różnorodność i mnogość, aby widzowie, którzy być może nie spotkali się z jego sztuką mieli taki szerszy pogląd na to, co tworzył i realizował. Stąd też pomysł żeby poza asamblażami pokazać tą projekcję złożoną ze zdjęć, ponieważ podróżowanie w historii Władysława Hasiora było bardzo ważne - mówi kuratorka wystawy Justyna Janczak.

Jak tłumaczy, ważne było dla niej, aby pokazać choć jeden sztandar, które łączyły się z happeningami. Prace można oglądać do 27 stycznia.

Władysław Hasior (1928 – 1999) - artysta II połowy ubiegłego stulecia, którego sztuka pozostaje ciągle żywa mimo upływających lat i nadal budzi skrajne emocje. Hasior był artystą wszechstronnym, łączącym różne dyscypliny i środki artystycznego wyrazu w celu zbudowania indywidualnego języka, w którym prowadził dialog ze swoimi odbiorcami. Skończył warszawską Akademię Sztuk Pięknych na Wydziale Rzeźby i to właśnie przestrzenne realizacje w różnych formach pojawiały się w całej jego twórczości. Nadawał im jednak własny, niepowtarzalny charakter, eksperymentując z formą i materiałem, angażując do swoich prac ogień czy wiatr. Tworzył m.in. realizacje pomnikowe, rzeźby, scenografie, asamblaże, prace malarskie czy ceramikę.

Jego twórczość miała zasięg międzynarodowy. Podróżował m.in. do RFN, Belgii, Holandii, Francji czy Włoch. Odwiedzał muzea, spotykał się z artystami, chłonął inspiracje z otaczającego go świata. Podczas tych podróży prowadził Dziennik, w którym spisywał swoje przeżycia, emocje czy przemyślenia. Szkicował i robił zdjęcia, nie tylko podczas dalekich wyjazdów, ale zawsze gdy zobaczył coś, co go zainteresowało. Wchodził w rolę obserwatora, który wnikliwym okiem bada to, co spotyka na drodze, a później daje temu odzwierciedlenie w swojej sztuce. Z tych fotograficznych obserwacji powstał zbiór o nazwie Notatniki Fotograficzne, czyli zestaw kilkudziesięciu tysięcy zdjęć, które Hasior wyświetlał podczas spotkań ze swoimi odbiorcami w zakopiańskiej pracowni zachęcając ich do żywiołowych polemik.